Abra la boca. Si doctor, ya hago...
Door: Bling
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
21 April 2014 | Bolivia, Rurrenabaque
In eerste instantie zag ik er een beetje tegenop om te vertrekken naar Bolivia. Ten eerste omdat het supergezellig was in Cusco, ten tweede omdat ik elke keer als er iets nieuws op het programma staat een beetje zenuwachtig word, en ten derde omdat ik eigenlijk helemaal geen zin meer had om wéér nieuwe mensen te ontmoeten en wéér nieuwe plekken te zien. Maar goed, jullie verwachten nog een hoop verhalen over Bolivia en uiteraard was ik toch wel nieuwsgierig naar verschillende bezienswaardigheden hier. Dus ik heb zondagavond toch maar een bus gepakt, van Cusco naar La Paz. Alleen moest ik in Puno eventjes van bus wisselen, waar ik dan maar even een mooie zonsopgang heb kunnen fotograferen, en moest ik in Copacabana weer eventjes van bus wisselen.. Je moet er wat voor over hebben..
Maandag om 3 uur eindelijk bij mijn hostel in La Paz. De stad zelf is indrukwekkend qua grootte, zoals het in het dal ligt. De buitenwijken zijn voornamelijk onafgemaakte huizen van rode baksteen. In het centrum staan wat interessantere gebouwen, maar verder trekken grote steden mij nog steeds niet. De eerste verschillen die me opvallen met Perú: het verkeer lijkt iets minder te toeteren (of ik ben er minder gevoelig voor geworden), je kunt niet op iedere hoek van de straat fruit kopen (wat wel jammer is) en je wordt niet doodgegooid met tiendas (winkeltjes) om de vijf meter. Bijna alles wordt op kraampjes op straat verkocht. Oh, en het geld is hier echt geen fluit waard; 10 Bolivianos = 1 euro. Ik heb een muts gekocht, want ik vertrek strakkies richting Uyuni waar het heel koud is, kostte me wel 20 Bolivianos! Maar ja, ga je pinnen, krijg je er ook maar 1000… Jippieajee, 100 euro… Daar kan je gelukkig al best een leuk uitstapje mee betalen, want ook dat kost hier erg weinig.
In het hostel meteen aan de slag met de planning voor de komende weken. Ik wil de laatste week overhouden om te relaxen; nog een paar daagjes terug naar Cusco voor n dansje en een paar dagen kost om nog éxtra bruin te worden voor ik jullie allemaal weer zie ;) Na wat geregel was de planning rond en kan ik jullie nu vertellen wat ik afgelopen week gedaan heb!
Op maandag heb ik een dagtour gedaan naar montaña Chacaltaya en la Valle de la Luna. Met een touringcar een heel smal slingerweggetje omhoog tot 5291 meter. Vandaar gingen we de top beklimmen, nog 130 m verder omhoog, wat echt een behoorlijk intenstieve bezigheid is op die hoogte! Stukjes door de sneeuw, bonzend hart zelfs met slakkentempo, maar ik kwam er :) Het was niet superhelder die dag, maar toch was het uitzicht fantastisch. Nóg hogere bergtoppen ´boven´ ons, en gekleurde meren onder ons. Gekleurd en giftig weliswaar, vanwege de hoge concentraties lood, ijzer en zink in het water. Het gebied is dan ook heel lang gebruikt voor mijnwerkzaamheden.
Hierna gingen we naar de maanvallei. Een natuurgebied aan de andere kant van de stad, nét buiten de bebouwing. Het heet de maanvallei, zo wordt gezegd, omdat Neil Armstrong in 1967 in dit gebied op bezoek was en toen, nadat hij in 1969 op de maan was geweest, zei dat de rotsformaties in la Valle de la Luna heel erg op het maanlandschap lijken… Nou, fantastisch toch! Inderdaad, maar dat zie je wel op de foto´s. Hoop ik, want ik had mijn camera in de touringcar laten liggen en moest dus noodgedwongen foto´s maken met mijn smartphone (waar je die dingen al niet voor kunt gebruiken… Handig zeg! Hihi), dus ik hoop dat ze goed gelukt zijn…
Vanaf dinsdag begon de echte pret! In de middag had ik een vlucht naar Rurrenabaque, het uitgangspunt voor tours naar de rimboe. Maandag voelde ik al dat een van mijn keelamandelen begon te vervelen, dus ik had na de dagtrip al n blue pill gehaald bij de farmacia, die eerder al wonderen hadden gedaan voor vrienden met schouders uit de kom en opgezwollen knieën na een mountainbikegevalletje. Maar maandagnacht en dinsdagochtend was het alleen maar erger geworden, dus met de rimboe in het vooruitzicht besloot ik vroeg uit bed te gaan en een dokter op te zoeken. Bij de receptie van het hostel verwezen ze me naar een Centro de Salud, zo´n 15 straten verderop, en anders het ziekenhuis. Eerst dan toch maar even proberen te ontbijten, want je weet nooit hoe lang je bezig bent met zo´n uitstapje. Ik hoopte maar dat ik op tijd zou zijn voor de check-out om 11 uur en de taxi naar het vliegveld om 12 uur… Toen wilde het toeval dat ik tijdens mijn ontbijtje het gesprek van mijn twee tafelgenoten zat af te luisteren (je moet toch je Spaans blijven oefenen) en ik één van hen hoorde vertellen dat ie dokter is! Laat ik die nou net eentje nodig hebben.. Ik vertelde mijn klachten en hij kon me precies vertellen welke antibiotica ik nodig had en wanneer en hoe vaak ik ze moest nemen. Dus ik naar de eerste de beste farmacia die open was (in Perú is alles veeeeel eerder open…) en daar kan je het gewoon, zonder recept, kopen. Kost nog amper iets ook. Dus ik nog lekker tijd over om te chillen en vol goede moed mijn tas te pakken voor mn rimboe-avontuur!
Eenmaal op het vliegveld, ingecheckt, aan t wachten bij de gate. Blijkt op het scherm dat er twee vluchten naar Rurrenabaque op vijf minuten na elkaar gaan.. Beetje vreemd. Mijn vlucht was als eerste en eenmaal buiten de gate bleek waarom er twee vluchten gaan; de eerste was gewoon niet groot genoeg. Een vliegtuigje waar welgeteld 19 passagiers in passen! Alleen de krat met kippen in het gangpad ontbrak nog om de Indiana Jones ervaring compleet te maken. En Mr. Ford himself dan natuurlijk, maar das een kleinigheidje. Deze ervaring werd alleen nog maar versterkt toen we, na 30 minuten vliegen, in Rurrenabaque landden.. Namelijk op een landingsbaan in the middle of nowhere! Waar ze met busjes klaar stonden om je naar het ´vliegveld´ 200 meter verder te brengen. Vervolgens met de taxi naar het stadje, tropisch warm, heerlijk relaxed en iedereen rijdt er op een motor of een scooter. Ik heb zelfs vrouwen achterop een motor borstvoeding zien geven, zo gewoon is motorrijden :D
Na weer een nacht slecht slapen, en hopende dat de antibiotica snel zou gaan werken, kon de tour dan toch echt beginnen. Samen met een hoop Israëliërs (waarvan het meerendeel best wel asociaal en arrogant is), en een aantal andere Europeanen gingen we eerst met jeeps naar Santa Rosa. Een ruim twee uur durende rit over een weg bestaande uit zand en modder, met sporen zo diep dat je af en toe buiten de weg om moet. Gedurende het regenseizoen is dit nog erger, misschien moet je dan met de boot? Onderweg al een bus gezien de behoorlijk vastzat in de modder. Snap ook niet dat je dat überhaupt probeert.. Na de lunch in Santa Rosa, ik kreeg gelukkig een beetje pasta naar binnen geslurpt, gingen we verder per boot. De afgelopen dagen was ik tot de ontdekking gekomen dat ik niet naar de jungle ging, maar naar las pampas (wat alleen nog maar mooier en beter schijnt te zijn). De rivier Yacuma treedt tijdens het regenseizoen zo ver buiten zijn oevers, dat het gebied één groot meer is. Normaal is de rivier zo´n 1,50 à 2 meter diep (in augustus ongeveer), nu is dat 12 meter! Alle bomen en planten staan dus ook zo ver onder water en je kan alleen maar per boot reizen. Echt heeeeeeeeeeel mooi. Op de route naar ons kampement zagen we al vele mooie vogelsoorten, schildpadden, dolfijnen (pink dolphins) en apen!Aangekomen in het kamp, houten cabins op palen, werd dit lijstje nog aangevuld met een megagrote krokodil!
Voor het avondeten gingen we naar de meest geschikte locatie om van de zonsondergang te genieten. Om vervolgens platgebeten te worden door de muggen, die tijdens zonsondergang en -opkomst happy-hour hebben :) Ondanks lange pijpen, mouwen en veel repellent, heb ik er toch weer aardig wat muggenbulten bij. Vooral op mn achterste wat helemaal niet handig is, want het is niet charmant om daar te krabben. Maar anderzijds is het juist wel handig, want eigenlijk moet je er ook niet aan krabben ;)
Maar goed, na het eten op krokodillenjacht! Met de zaklamp zoeken naar oplichtende ogen tussen de begroeiing in het water. Vraagt een van de Israëlische meisjes nog of ik mn zaklamp uit wil doen, want dat trek zoveel muggen aan... Seriously.. Ik denk t niet.. Na een tijdje varen meenden we echt wat gezien te hebben en, ja hoor, de gids wist een babykrokodil uit het water te grijpen, die we natuurlijk allemaal even mochten vasthouden :D
Ondertussen begonnen de gidsen (want ik ben ik paar keer van groep gewisseld) en de señoras in de keuken zich wat zorgen om mij te maken, want de antibiotica leken toch niet echt te werken en ik kon steeds minder goed eten en drinken en slapen. Ik heb t wel steeds over t eten, wat er werkelijk fantastisch uitzag!, maar hoe t smaakte weet ik niet. Hooguit wat soep en banaan. Maar goed, er zijn in drie dagen behoorlijk wat brouwsels voor me klaargemaakt: een drankje van citroen met honing en cocaleaves, een thee met alcohol, suiker, citroen en eucaluptys, en een brouwsel van opgeklopt eiwit met citroen. Allemaal nog net binnen te houden en af en toe leek het wat te verzachten, maar echt helpen deed het helaas niet. Dus ik werd moe-er en moe-er en de tranen liepen over mn wangen als ik alleen maar probeerde wat te eten.
De tweede dag begon al vroeg, om half 6 (eigenlijk om 5 uur met een koude douche, want daar was ik echt aan toe), om de zonsopgang te bekijken :) Heeeeel mooi.. Alles was heel mooi overigens.. Hierna hadden we nog even tijd om te gaan vissen, op piranhas! Supercool en het lukte nog ook! Ik ving een babietje, dus die mocht weer terug het water in.
Na het ontbijt was het tijd voor de anacondajacht. We gingen naar een eiland vanwaar een tocht door het water zou plaatsvinden, maar mij werd aangeraden uit het water te blijven. Niet zo erg, want ik had er zelf ook weinig behoefte aan. En bovendien hebben ze toch geen anaconda´s gevonden ;) Op het eiland zelf zagen we wel een ratelslag en twee joekels van uilen in de boom!
Na de lunch tijd voor een siësta om daarna, wederom met een nieuwe groep, nog eens te gaan piranhavissen. Ditmaal heb ik er wel drie gevangen! ´s Avonds mochten we ze opeten, en ik heb zelfs een stukje geprobeerd! Smaakt helemaal niet naar de normale vis, vleziger, vettig. Best lekker :) En elke keer als we er met de boot op uit gingen waren er weer andere dieren te spotten, echt supermooi!
De derde dag hadden we in de ochtend nog tijd om dolfijnen te gaan zoeken en bij ze in het water te gaan (wat een erg goed plan lijkt in een gebied waar ook piranhas leven... maar ja, het schijnt dat dolfijnen redelijk veilig gezelschap zijn wat roofdieren betreft). We hebben wel dolfijnen gevonden en een aantal van de groep is het water in gegaan, maar echt mét dolfijnen zwemmen kon je het niet noemen, dus ook hier niks gemist..
Voor de lunch kreeg ik van een van mijn groepsgenootjes lekker ouderwetse paracetamol aangeboden en zowaar, ze hielpen! Even was ik van de pijn verlost en kon ik zelfs een hele banaan naar binnen krijgen ;) Na de lunch weer met de boot terug naar Santa Rosa en, ditmaal met een gewone auto, terug naar Rurrenabaque. Onderweg zelf nog even vastgezeten in de modder omdat een tegemoetkomende vrachtwagen niet ver genoeg aan de kant wilde gaan. Maar ja, dan wacht je gewoon op de eerstvolgende jeep en die trekt je er weer uit!
Op het kantoor in Rurrenabaque meteen naar een dokter gevraagd. Ze hebben er een voor me gebeld en me naar mijn hostel gebracht, waar meneer médico me kwam opzoeken :) Ik weer uitgelegd wat het probleem is.. Dokter: ¨Duidelijk, doe je mond maar even open... Nee... verder..¨ Ik: ¨Dat gaat niet dokter..¨Dokter:¨Oei¨ Het bleek inmiddels een behoorlijke ontsteking te zijn, dus er werd meteen een kuurtje voor een week voorgeschreven. De dokter begon met dezelfde antibiotica als mn privé-arts aan het ontbijt (waarom dat dus niet werkte weet ik ook niet), maar na mijn ´been there, done that´ werd toch gekozen voor een sterkere optie, in combinatie met Ibuprofen. En sindsdien ben ik heerlijk verlost van de pijn, heb ik een fantastische nacht achter de rug en kan ik eindelijk weer drinken als ik dorst heb! Vanmiddag een broodje gegeten bij de Subway, maar dat is nog een beetje moeilijk als je mond niet zo ver open kan :S
Met een iets groter vliegtuig ben ik, na anderhalf uur vertraging (maar bien, als je maar gezond bent.. of iets wat in de buurt komt) weer terug naar La Paz gevlogen, om hier vanavond de nachtbus naar Uyuni te nemen, want daar begint mijn tour morgen :D
Ik hoop dat de internetverbinding snel genoeg is om nog wat foto´s toe te voegen voor ik naar de bus moet. Anders houden jullie ze te goed!
Ciao Chicos en hasta luego! -x-
Maandag om 3 uur eindelijk bij mijn hostel in La Paz. De stad zelf is indrukwekkend qua grootte, zoals het in het dal ligt. De buitenwijken zijn voornamelijk onafgemaakte huizen van rode baksteen. In het centrum staan wat interessantere gebouwen, maar verder trekken grote steden mij nog steeds niet. De eerste verschillen die me opvallen met Perú: het verkeer lijkt iets minder te toeteren (of ik ben er minder gevoelig voor geworden), je kunt niet op iedere hoek van de straat fruit kopen (wat wel jammer is) en je wordt niet doodgegooid met tiendas (winkeltjes) om de vijf meter. Bijna alles wordt op kraampjes op straat verkocht. Oh, en het geld is hier echt geen fluit waard; 10 Bolivianos = 1 euro. Ik heb een muts gekocht, want ik vertrek strakkies richting Uyuni waar het heel koud is, kostte me wel 20 Bolivianos! Maar ja, ga je pinnen, krijg je er ook maar 1000… Jippieajee, 100 euro… Daar kan je gelukkig al best een leuk uitstapje mee betalen, want ook dat kost hier erg weinig.
In het hostel meteen aan de slag met de planning voor de komende weken. Ik wil de laatste week overhouden om te relaxen; nog een paar daagjes terug naar Cusco voor n dansje en een paar dagen kost om nog éxtra bruin te worden voor ik jullie allemaal weer zie ;) Na wat geregel was de planning rond en kan ik jullie nu vertellen wat ik afgelopen week gedaan heb!
Op maandag heb ik een dagtour gedaan naar montaña Chacaltaya en la Valle de la Luna. Met een touringcar een heel smal slingerweggetje omhoog tot 5291 meter. Vandaar gingen we de top beklimmen, nog 130 m verder omhoog, wat echt een behoorlijk intenstieve bezigheid is op die hoogte! Stukjes door de sneeuw, bonzend hart zelfs met slakkentempo, maar ik kwam er :) Het was niet superhelder die dag, maar toch was het uitzicht fantastisch. Nóg hogere bergtoppen ´boven´ ons, en gekleurde meren onder ons. Gekleurd en giftig weliswaar, vanwege de hoge concentraties lood, ijzer en zink in het water. Het gebied is dan ook heel lang gebruikt voor mijnwerkzaamheden.
Hierna gingen we naar de maanvallei. Een natuurgebied aan de andere kant van de stad, nét buiten de bebouwing. Het heet de maanvallei, zo wordt gezegd, omdat Neil Armstrong in 1967 in dit gebied op bezoek was en toen, nadat hij in 1969 op de maan was geweest, zei dat de rotsformaties in la Valle de la Luna heel erg op het maanlandschap lijken… Nou, fantastisch toch! Inderdaad, maar dat zie je wel op de foto´s. Hoop ik, want ik had mijn camera in de touringcar laten liggen en moest dus noodgedwongen foto´s maken met mijn smartphone (waar je die dingen al niet voor kunt gebruiken… Handig zeg! Hihi), dus ik hoop dat ze goed gelukt zijn…
Vanaf dinsdag begon de echte pret! In de middag had ik een vlucht naar Rurrenabaque, het uitgangspunt voor tours naar de rimboe. Maandag voelde ik al dat een van mijn keelamandelen begon te vervelen, dus ik had na de dagtrip al n blue pill gehaald bij de farmacia, die eerder al wonderen hadden gedaan voor vrienden met schouders uit de kom en opgezwollen knieën na een mountainbikegevalletje. Maar maandagnacht en dinsdagochtend was het alleen maar erger geworden, dus met de rimboe in het vooruitzicht besloot ik vroeg uit bed te gaan en een dokter op te zoeken. Bij de receptie van het hostel verwezen ze me naar een Centro de Salud, zo´n 15 straten verderop, en anders het ziekenhuis. Eerst dan toch maar even proberen te ontbijten, want je weet nooit hoe lang je bezig bent met zo´n uitstapje. Ik hoopte maar dat ik op tijd zou zijn voor de check-out om 11 uur en de taxi naar het vliegveld om 12 uur… Toen wilde het toeval dat ik tijdens mijn ontbijtje het gesprek van mijn twee tafelgenoten zat af te luisteren (je moet toch je Spaans blijven oefenen) en ik één van hen hoorde vertellen dat ie dokter is! Laat ik die nou net eentje nodig hebben.. Ik vertelde mijn klachten en hij kon me precies vertellen welke antibiotica ik nodig had en wanneer en hoe vaak ik ze moest nemen. Dus ik naar de eerste de beste farmacia die open was (in Perú is alles veeeeel eerder open…) en daar kan je het gewoon, zonder recept, kopen. Kost nog amper iets ook. Dus ik nog lekker tijd over om te chillen en vol goede moed mijn tas te pakken voor mn rimboe-avontuur!
Eenmaal op het vliegveld, ingecheckt, aan t wachten bij de gate. Blijkt op het scherm dat er twee vluchten naar Rurrenabaque op vijf minuten na elkaar gaan.. Beetje vreemd. Mijn vlucht was als eerste en eenmaal buiten de gate bleek waarom er twee vluchten gaan; de eerste was gewoon niet groot genoeg. Een vliegtuigje waar welgeteld 19 passagiers in passen! Alleen de krat met kippen in het gangpad ontbrak nog om de Indiana Jones ervaring compleet te maken. En Mr. Ford himself dan natuurlijk, maar das een kleinigheidje. Deze ervaring werd alleen nog maar versterkt toen we, na 30 minuten vliegen, in Rurrenabaque landden.. Namelijk op een landingsbaan in the middle of nowhere! Waar ze met busjes klaar stonden om je naar het ´vliegveld´ 200 meter verder te brengen. Vervolgens met de taxi naar het stadje, tropisch warm, heerlijk relaxed en iedereen rijdt er op een motor of een scooter. Ik heb zelfs vrouwen achterop een motor borstvoeding zien geven, zo gewoon is motorrijden :D
Na weer een nacht slecht slapen, en hopende dat de antibiotica snel zou gaan werken, kon de tour dan toch echt beginnen. Samen met een hoop Israëliërs (waarvan het meerendeel best wel asociaal en arrogant is), en een aantal andere Europeanen gingen we eerst met jeeps naar Santa Rosa. Een ruim twee uur durende rit over een weg bestaande uit zand en modder, met sporen zo diep dat je af en toe buiten de weg om moet. Gedurende het regenseizoen is dit nog erger, misschien moet je dan met de boot? Onderweg al een bus gezien de behoorlijk vastzat in de modder. Snap ook niet dat je dat überhaupt probeert.. Na de lunch in Santa Rosa, ik kreeg gelukkig een beetje pasta naar binnen geslurpt, gingen we verder per boot. De afgelopen dagen was ik tot de ontdekking gekomen dat ik niet naar de jungle ging, maar naar las pampas (wat alleen nog maar mooier en beter schijnt te zijn). De rivier Yacuma treedt tijdens het regenseizoen zo ver buiten zijn oevers, dat het gebied één groot meer is. Normaal is de rivier zo´n 1,50 à 2 meter diep (in augustus ongeveer), nu is dat 12 meter! Alle bomen en planten staan dus ook zo ver onder water en je kan alleen maar per boot reizen. Echt heeeeeeeeeeel mooi. Op de route naar ons kampement zagen we al vele mooie vogelsoorten, schildpadden, dolfijnen (pink dolphins) en apen!Aangekomen in het kamp, houten cabins op palen, werd dit lijstje nog aangevuld met een megagrote krokodil!
Voor het avondeten gingen we naar de meest geschikte locatie om van de zonsondergang te genieten. Om vervolgens platgebeten te worden door de muggen, die tijdens zonsondergang en -opkomst happy-hour hebben :) Ondanks lange pijpen, mouwen en veel repellent, heb ik er toch weer aardig wat muggenbulten bij. Vooral op mn achterste wat helemaal niet handig is, want het is niet charmant om daar te krabben. Maar anderzijds is het juist wel handig, want eigenlijk moet je er ook niet aan krabben ;)
Maar goed, na het eten op krokodillenjacht! Met de zaklamp zoeken naar oplichtende ogen tussen de begroeiing in het water. Vraagt een van de Israëlische meisjes nog of ik mn zaklamp uit wil doen, want dat trek zoveel muggen aan... Seriously.. Ik denk t niet.. Na een tijdje varen meenden we echt wat gezien te hebben en, ja hoor, de gids wist een babykrokodil uit het water te grijpen, die we natuurlijk allemaal even mochten vasthouden :D
Ondertussen begonnen de gidsen (want ik ben ik paar keer van groep gewisseld) en de señoras in de keuken zich wat zorgen om mij te maken, want de antibiotica leken toch niet echt te werken en ik kon steeds minder goed eten en drinken en slapen. Ik heb t wel steeds over t eten, wat er werkelijk fantastisch uitzag!, maar hoe t smaakte weet ik niet. Hooguit wat soep en banaan. Maar goed, er zijn in drie dagen behoorlijk wat brouwsels voor me klaargemaakt: een drankje van citroen met honing en cocaleaves, een thee met alcohol, suiker, citroen en eucaluptys, en een brouwsel van opgeklopt eiwit met citroen. Allemaal nog net binnen te houden en af en toe leek het wat te verzachten, maar echt helpen deed het helaas niet. Dus ik werd moe-er en moe-er en de tranen liepen over mn wangen als ik alleen maar probeerde wat te eten.
De tweede dag begon al vroeg, om half 6 (eigenlijk om 5 uur met een koude douche, want daar was ik echt aan toe), om de zonsopgang te bekijken :) Heeeeel mooi.. Alles was heel mooi overigens.. Hierna hadden we nog even tijd om te gaan vissen, op piranhas! Supercool en het lukte nog ook! Ik ving een babietje, dus die mocht weer terug het water in.
Na het ontbijt was het tijd voor de anacondajacht. We gingen naar een eiland vanwaar een tocht door het water zou plaatsvinden, maar mij werd aangeraden uit het water te blijven. Niet zo erg, want ik had er zelf ook weinig behoefte aan. En bovendien hebben ze toch geen anaconda´s gevonden ;) Op het eiland zelf zagen we wel een ratelslag en twee joekels van uilen in de boom!
Na de lunch tijd voor een siësta om daarna, wederom met een nieuwe groep, nog eens te gaan piranhavissen. Ditmaal heb ik er wel drie gevangen! ´s Avonds mochten we ze opeten, en ik heb zelfs een stukje geprobeerd! Smaakt helemaal niet naar de normale vis, vleziger, vettig. Best lekker :) En elke keer als we er met de boot op uit gingen waren er weer andere dieren te spotten, echt supermooi!
De derde dag hadden we in de ochtend nog tijd om dolfijnen te gaan zoeken en bij ze in het water te gaan (wat een erg goed plan lijkt in een gebied waar ook piranhas leven... maar ja, het schijnt dat dolfijnen redelijk veilig gezelschap zijn wat roofdieren betreft). We hebben wel dolfijnen gevonden en een aantal van de groep is het water in gegaan, maar echt mét dolfijnen zwemmen kon je het niet noemen, dus ook hier niks gemist..
Voor de lunch kreeg ik van een van mijn groepsgenootjes lekker ouderwetse paracetamol aangeboden en zowaar, ze hielpen! Even was ik van de pijn verlost en kon ik zelfs een hele banaan naar binnen krijgen ;) Na de lunch weer met de boot terug naar Santa Rosa en, ditmaal met een gewone auto, terug naar Rurrenabaque. Onderweg zelf nog even vastgezeten in de modder omdat een tegemoetkomende vrachtwagen niet ver genoeg aan de kant wilde gaan. Maar ja, dan wacht je gewoon op de eerstvolgende jeep en die trekt je er weer uit!
Op het kantoor in Rurrenabaque meteen naar een dokter gevraagd. Ze hebben er een voor me gebeld en me naar mijn hostel gebracht, waar meneer médico me kwam opzoeken :) Ik weer uitgelegd wat het probleem is.. Dokter: ¨Duidelijk, doe je mond maar even open... Nee... verder..¨ Ik: ¨Dat gaat niet dokter..¨Dokter:¨Oei¨ Het bleek inmiddels een behoorlijke ontsteking te zijn, dus er werd meteen een kuurtje voor een week voorgeschreven. De dokter begon met dezelfde antibiotica als mn privé-arts aan het ontbijt (waarom dat dus niet werkte weet ik ook niet), maar na mijn ´been there, done that´ werd toch gekozen voor een sterkere optie, in combinatie met Ibuprofen. En sindsdien ben ik heerlijk verlost van de pijn, heb ik een fantastische nacht achter de rug en kan ik eindelijk weer drinken als ik dorst heb! Vanmiddag een broodje gegeten bij de Subway, maar dat is nog een beetje moeilijk als je mond niet zo ver open kan :S
Met een iets groter vliegtuig ben ik, na anderhalf uur vertraging (maar bien, als je maar gezond bent.. of iets wat in de buurt komt) weer terug naar La Paz gevlogen, om hier vanavond de nachtbus naar Uyuni te nemen, want daar begint mijn tour morgen :D
Ik hoop dat de internetverbinding snel genoeg is om nog wat foto´s toe te voegen voor ik naar de bus moet. Anders houden jullie ze te goed!
Ciao Chicos en hasta luego! -x-
-
21 April 2014 - 02:02
Tara:
Mooi verhaal weer vol met spannende avonturen :) Heel erg jammer dat je (onnodig) zo lang last van je keel hebt gehad. Had je maar meteen Ibuprofen erbij genomen :( Hopelijk is het inmiddels helemaal over en kun je zorgeloos genieten van je laatste weekjes! Jij staat dus poepiebruin op de foto's eind juni ;) Dan moet je maar niet naast mij komen staan. Steekt een beetje te veel af ;) Liefs! XXX -
21 April 2014 - 07:42
Rob:
Hi Ingetje, dat was wederom lekker weglezen waardoor als het ware even deelgenoot met jou op al je fantastische avonturen! Ik en wij hopen dat je komende weken nog steeds heel erg mooi zullen zijn. Maar we schatten in van wel van je hebt er best wel een neusje voor. Dus doe lekker je ding op z'n Ingrids; dan komt het helemaal prima voor elkaar! Veel plezier nog en het is goed van reizen en beleven met jou!! liefs, Jeanne-Marie en Rob -
21 April 2014 - 08:37
Diana:
Wat een avonturen! Geniet er nog maar lekker van nu je verlost bent van die vervelende pijn! -
21 April 2014 - 10:01
Petra:
Bedankt voor je mooie reisverhalen, altijd een plezier ze te lezen! Xxx -
21 April 2014 - 11:35
Karin V Roosmalen:
Wauw wat een geweldig verhaal weer, Ingrid. En fijn dat je weer verder kunt zonder die ontsteking, dat kan je behoorlijk breken. Veel plezier en ontdekkingen te gaan nog!!! Groetjes Karin. -
21 April 2014 - 12:21
Marianne Van Hest-Joore:
Ingrid bedankt weer voor je mooie verhaal,jammer dat je zo veel last had van je keel. We hopen dat ,dat ondertussen verleden tijd is. Maar elke dag dat je daar last van hebt is er een te veel. Geniet van je verdere reis en gauw tot weder horen .
Groetjes Marianne -
21 April 2014 - 12:24
Jolanda:
Wat kun jij al je avonturen en belevenissen toch prachtig verwoorden.
Wat een plezier voor ons om je op deze manier te kunnen volgen. Naast je mooie foto's maak ik er m'n eigen beelden bij.
Misschien kun je een keer een foto-avond organiseren op een digibord. Wij zorgen voor de versnaperingen/drank -
21 April 2014 - 18:05
Opa Rommers:
Hallo Irretje,
Wat heb ik toch weer geweldig genoten van jouw exclusive mooie verslag met atractive foto's van jouw amerika-reis.Ik zat er erg naar uit te kijken om te kunnen vernemen hoe het allemaal met je gaat. Laat de moed niet zakken schat en blijf lekker bezig om af te maken wat je bent begonnen! Wat erg van je al maar opspelende keelamandelen zeg. Ik begrijp goed dat dit een domper was Hopelijk is het erge nu geweken en kun je nog lekker de laatste fase beleven! Heel veel groetjes en knuffel OPi -
21 April 2014 - 21:43
Suzanne:
Geweldig om al je verhalen te lezen. Ik zit in gedachte met je mee te genieten! ENJOY voor je het weet ben je weer in Nederland en aan het werk...
Groetjes Suzanne -
22 April 2014 - 08:37
Angela:
Oei, keelontsteking. Doe voorzichtig hoor!
Mooie verhalen heb je wederom geschreven! -
22 April 2014 - 15:50
Claudia Van Der Sangen:
Hoi Ingrid,
Alweer in Bolivia, wat gaat het snel zeg!
La Paz was niet alles he. Ik vond het maar een vieze gevaarlijke stad.
Valle la luna is daar en tegen echt prachtig he! Heftig he de montaña Chacaltaya beklimmen! Maar je hebt het gedaan, kei goed.
Ai jai een vliegtuigje voor 19 personen. Eventjes pech zo met je keel, maar gelukkig gaat het nu weer wat beter. Geniet van de Ujuni tour, die is echt gaaf en hopelijk niet te koud!
Groetjes Claudia -
27 April 2014 - 13:22
Hetty:
Hoi Ingrid,
Met veel plezier heb ik je verslag weer gelezen! Jammer zeg die keelontsteking. Hopelijk kunt je nog gezond genieten van je laatste periode! Ik zie alweer uit naar je verhaal! Lieve groetjes Hetty -
27 April 2014 - 18:23
José:
Ha die Ingrid,
Jij kunt altijd nog reisverslagen gaan schrijven, want dat is volgens mij ook een van je kwaliteiten.
Ik kan me helemaal voorstellen dat je even geen zin had om weer te verkassen.
Zeker als je het ergens naar je zin hebt.
Maar dit verhaal was weer aangenaam om te lezen je hebt mee even meegenomen in mijn dromen naar dit mooie land.
Denk overigens even aan ons niet te bruin terug komen hoor.
En er is een voordeel als te terug komt aan ons hoef je niet te wennen.
Of dat een voordeel is weet ik trouwens niet???? hihi.
Een goede terug reis eind van de week.
groetjes, José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
