Zoals ik jullie in mijn vorige blog vertelde, ben ik sinds half januari vrijwilligerscoördinator bij Urpi Sonqocha. Deze blog wil ik gebruiken om jullie te vertellen wat dit project precies inhoudt en om jullie hulp te vragen.

Urpi Sonqocha (een uitdrukking van dankbaarheid in het Quechua) is een ONG (non-gouvernementele organisatie) die is opgezet door Lucy Yanquirimachi en haar zoon Romel. Lucy is verpleegster en vanuit die positie is zij in 2002 gestart met het voeren van medische campagnes (gratis medicijnen, uitdelen van kleding) in de buitenwijken van Cusco, waar de armoede erg groot is. In 2004 werd besloten om een locatie te huren van waaruit gewerkt kon worden. Dit gaf tevens de gelegenheid om de werkzaamheden uit te breiden; het doel was om kinderen uit de wijk een plek te geven om te slapen, te eten en normen en waarden te leren. In 2009 is de ONG officieel opgericht en sindsdien komen kinderen uit de wijk San Jeronimo elke doordeweekse dag van 3 tot 6 naar het project.

Alle kinderen komen uit arme gezinnen, waarvan de ouders vaak laagopgeleid zijn en waarin alcoholverslaving met regelmaat voorkomt. Er is niet genoeg geld om alle kinderen (soms wel een stuk of 8) te voorzien van voldoende warme kleding en schoenen, of zelfs eten. Er zijn ook kinderen die met hun ouders werken, bijvoorbeeld in de marktkraam.
De kinderen komen naar het project voor hulp bij hun huiswerk, voor een maaltijd (want die krijgen ze elke dag) en om gewoon weer even lekker kind te kunnen zijn en te spelen. Daarnaast proberen Lucy, Jenny en Ines (de groepsleiders) de kinderen voor te lichten over gezond gedrag, zoals handen wassen en tanden poetsen.

Als je dit zo een aantal weken meemaakt, krijg je haast de indruk dat de ouders van deze kinderen niet voor hun kinderen willen zorgen, dat het ze niet interesseert. Maar eens in de maand is er op het project ook een informatieavond voor ouders, zoals afgelopen donderdag. Hier zag ik dat het welzijn van hun kinderen de ouders wel degelijk aan het hart gaat. Van meer dan de helft van de kinderen was er een ouder op deze avond. Ze tonen grote dankbaarheid voor de werkzaamheden van Lucy en de andere medewerkers van Urpi en daarnaast is er ook bereidheid om zich persoonlijk in te zetten bij diverse activiteiten. Vaak ontbreekt het dus echt aan de middelen en de capaciteiten om hun kinderen te geven wat ze nodig hebben.

Op het moment komen er zo’n 18 kinderen, in de leeftijd van 3 tot 15, elke dag naar het project. Vanaf maart kan dat aantal nog toenemen, omdat het hier nu vakantie is. De inkomsten van het project bestaan hoofdzakelijk uit donaties en het bedrag dat vrijwilligers betalen voor hun verblijf. Tot aan halverwege vorig jaar liep dit erg goed; gemiddeld zo’n 10 vrijwilligers aanwezig (ook in andere projecten in de wijk, zoals het ziekenhuis) en een groot netwerk van peetouders die maandelijks een bedrag overmaakten om een specifiek kind te steunen. Helaas heeft het project geleden onder een personeelswisseling, waardoor we nu geen enkele vrijwilliger hebben en ook het peetouderschap, dat via een Belgische organisatie liep, gestopt is.

Wij laten het daar natuurlijk niet bij zitten! Sinds een maand ben ik bezig met het werven van vrijwilligers via internet. Ik heb al vele reacties van geïnteresseerden, maar die komen natuurlijk niet volgende week al… Daarom ga ik komende week met Jenny en Ines naar het Plaza de Armas in een poging vrijwilligers te vinden onder de toeristen die al in Cusco zijn, en nog een tijdje willen blijven. Ook nemen we een emmertje voor donaties mee ;) Daarnaast houden we binnenkort een Pollada; samen met een tiental ouders gaan we op de markt in San Jeronimo een kipgerecht klaarmaken en per bord verkopen. Op deze manier hopen we op korte termijn onze fondsen te kunnen aanvullen, zodat we schrijfmateriaal voor de kinderen kunnen kopen nu de scholen weer gaan beginnen. Maar ook willen we heel graag diverse kinderen van schoenen en kleding voorzien. En elke dag een voedzame maaltijd voor zo’n 20 kinderen kost ook behoorlijk wat geld.

Ik als rijke Europeaanse (hoewel ik dit moment ook niet direct in mijn geld kan zwemmen… maar ik heb een rijk leven ;), zie natuurlijk als geen ander het contrast met mijn thuisland. Armoede in Nederland is toch nét even anders. Vanaf het moment dat ik in dit project stapte, heb ik mij voorgenomen zoveel mogelijk te doen om te helpen. En, hoewel ik niet per se een voorstander ben van anderen om geld vragen, wil ik jullie (mede rijke Europeanen ;) daarom vragen een steentje bij te dragen aan Urpi Sonqocha. Wij zijn geholpen met elke euro, daar kunnen we namelijk al schrijfmateriaal voor één kind van kopen, dus ik vraag jullie niet om kapitalen (al zouden we daar natuurlijk zéker mee geholpen zijn :D). Daarnaast kan je het overmaken op mijn, Nederlandse, bankrekening, waardoor je niet met transactiekosten zit (die zijn voor rekening van Urpi).

Ik hoor graag of ik op jullie kan rekenen: geïnteresseerden kunnen zich melden met een berichtje via mijn Gmail, Facebook of urpisonqocha@yahoo.com, dan geef ik mijn rekeningnummer door. Uiteraard vertel ik jullie in de volgende blog hoe mijn actie is verlopen en welke concrete doelen we hebben kunnen bereiken met jullie steun!!

Dank namens alle kinderen en medewerkers van Urpi Sonqocha, en natuurlijk namens mijzelf :)

Besitos!! (dat zijn kusjes ;)