The Journey Continues.. - Part 2

Nou… Dat liep toch allemaal minder voorspoedig dan de bedoeling was :( Wie heeft die wet ook weer geschreven dat er nooit maar één ding fout gaat? Murphy toch?

We vertrokken uit Londen met wederom een vertraging, iets wat een punctueel mens zoals ik sowieso al de kriebels geeft, ook als de overstaptijd ruim voldoende is. Gelukkig bleek dat de vluchtduur op de papieren langer was dan in het echt, dus waren we maar 10 minuutjes te laat.
Ik had mijn overstaptijd wel nodig overigens, want ik moest zelf mn koffer ophalen en opnieuw inchecken, vanwege de overstap naar AirFrance… Dus stond ik daar netjes bij de kofferband… Maar mijn koffer kwam niet :( Dat was natuurlijk niet zo leuk.. Direct naar de servicebalie aldaar gegaan, die me aanraadden eerst door te reizen naar Lima en daar een report in te vullen, om niet mijn vlucht te missen. Met een beetje geluk zou mijn koffer met de oorspronkelijke tag via een andere weg toch in Lima terecht komen..

Ik was hierdoor ‘een beetje’ van slag… Dat krijg je als er allemaal dingen gebeuren waar je totaal geen controle over hebt (dus sinds de vertraging van mijn eerste vlucht – wel/niet rennen om de transfer te halen – korte nacht.. stapelde het zich zo’n beetje op). Maar goed, door naar de volgende vlucht, die uiteraard vanaf de meest ver wegge terminal zou vertrekken. Kom ik daar aan, staat mijn vlucht niet op de schermen… Dus ik ga naar de balie van AirFrance en vraag naar mijn vlucht naar Lima. Die meneer kijkt even in de systemen en zegt: die gaat morgen pas… Wat natuurlijk eigenlijk best grappig is, vandaar dat hij ook grinnikte, maar bij mij de druppel was die mij in huilen deed uitbarsten en ik vertelde meneer AirFrance dan ook maar even dat het ECHT NIET grappig was! Die schrok (uiteraard) van mijn reactie, bood zijn verontschuldigingen aan en heeft me daarna zo goed als hij kon van informatie voorzien.. Die had in ieder geval weer wat spannends te vertellen thuis, hahahaha!

Ik door naar de balie van British Airways, alwaar het tranendal gewoon verder ging (misschien helpt dat toch wel… zoals hier in Peru de blonde haren hun werk doen :D). De vrouw in Londen had me dus, met al haar goede bedoelingen om me iets minder lang in Lima te laten wachten, een complete dag later geboekt!! Bij de BA-balie deden ze verder ook niet moeilijk over de mogelijkheden. Ze konden me een overnachting in Parijs geven om de volgende dag terug te komen voor de vlucht, of ik kon wederom terug naar Londen om mijn oorspronkelijke vluchtschema uit te voeren, maar dan 24 uur later… Oh, en een koffer “is nooit kwijt” volgens mevrouw BA.. Grmp..

Terug naar Londen dan maar, na nog een extra potje tranen te hebben open getrokken in de terminal. (Ik denk, nu ik er zo over schrijf, dat weinig tot geen van jullie me ooit zó hebben zien huilen (als het überhaupt al is voorgekomen).. Dat bewaar ik denk ik voor privémomenten en speciale gelegenheden, vooral ten overstaande van vreemden (wie herinnert zich nog het ID-kaart disaster in Dublin? :D). Wellicht was dit hele spektakel even nodig om me compleet te ontdoen van alle emoties voor ik weer in Cusco ben, hihi.. Das in ieder geval aardig gelukt..)
Dus zo’n 24 uur nadat ik thuis vertrokken was, was ik al helemaal tot Londen gekomen!! Prestatie hè.. Daar had ik wederom weer wat uurtjes te spenderen. Dus naast me verbazen over prijzen van meer dan 1000 Britse pond (realiseer ik me nu) voor Louis Vuitton tassen, heb ik ook maar wat navraag gedaan naar mijn koffer. Die bleek gewoon in Londen achtergebleven te zijn, lekker praktisch. Maar zou nu dan toch met mij moeten gaan meereizen.. Volgens meneer BA zouden de vijf uur tot aan de vlucht toch genoeg moeten zijn om dat voor elkaar te krijgen (spoiler alert: dat was dus niet zo..).

De vluchten naar Sao Paolo en Lima zijn prima verlopen. Boarden – snack / maaltijd – filmpje – slapen – nog een maaltijd – en uitstappen! Kreeg zelfs zonder pardon 183 dagen visum in Peru, zonder vragen over mijn eerdere verblijf etc.
Maar… nog steeds geen koffer…

Gelukkig zijn ze ook hier bij de balie uiterst behulpzaam, ook zonder tranen ;) Formuliertje ingevuld en zodra hij in Lima arriveert, sturen ze mn koffer gewoon door naar Cusco. Volgens meneer Airport Services zou dat toch best binnen 24 uur opgelost moeten kunnen zijn.. Wederom fingers crossed dan maar.
Voordeel van de situatie is dat ik geen rare trucs hoef uit te halen om binnen het toegestane gewicht naar Cusco te blijven. Ik had namelijk al diverse mogelijkheden overwogen om gewicht van mijn koffers naar mijn handbagage over te doen.. Waarbij het aantrekken van extra kledingstukken misschien niet eens nodig zou zijn..
Nadeel van de situatie is dat er een hoop spullen in de grote koffer zitten die ik NODIG heb.. Uiteraard, anders had ik ze niet ingepakt (ofzo..). Ik voel me nu net zo’n ‘ultimate survivor’… Hoe overleef ik met de spullen die ik nog heb.. :D Ik heb zojuist al even een blik in mijn kleine koffer (die tot nu toe handbagage was, maar ik net heb ingecheckt voor mijn vlucht naar Cusco.. nou maar hopen dat die niet ook nog kwijtraakt..) geworpen om mijn geheugen op te frissen… Ik heb er in ieder geval onderbroeken en sokken in zitten, een aantal paar schoenen, broeken en 2 tops.. Ik was al bang dat ik vanavond of morgen zonder top zou moeten gaan dansen :S Alsof ik nog niet genoeg kerels van me af moet slaan :D (hahahaha) Maar dat valt dan nog mee.

Juist het tegenovergestelde is misschien het geval; dat ik de hele dansvloer voor me alleen heb. Al mijn toiletspullen zitten namelijk in mijn andere koffer.. Tot mijn handdoek aan toe… Ik heb nu 2 dagen gereisd, waarop het zweet me diverse malen is uitgebroken (door stemmings- en temperatuurswisselingen (onder de 10 graden in NL en Engeland, boven de 20 in Sao Paolo en Lima.. sta je toch een beetje te puffen met je beenwarmers en wollen vest). Wel ben ik inmiddels erg handig geworden in het drogen van zweetplekken met behulp van de handendrogers op het toilet :D Alleen gaat het daar niet frisser van ruiken. Dus ik zou heeeeeeeeeeeeeel graag willen douchen als ik over een paar uurtjes in Cusco aankom (waar het hopelijk geregeld is dat mijn ‘huisbaas’ mij opwacht met de sleutels, want die afspraak is inmiddels al drie keer gewijzigd). Ten eerste is het in Cusco natuurlijk altijd maar de vraag of er water is.. Indien ja, dan is douchen geen probleem.. Alleen heb ik geen zeep of shampoo, noch een handdoek.. Dus praktisch is anders.

Daar komt dan óók nog eens bij dat zowel mijn deo als mijn cosmetica-producten (behalve de carry on lipgloss Martien!!) in de grote koffer zitten. Dus wellicht kan ik toch beter zonder top gaan dansen, zodat de aandacht afgeleid wordt van de mogelijke zweetgeur en mijn wenkbrauwen in holbewoner-stijl…
Wat een ellende hè jongens.. Hahaha
Bedankt voor al jullie digitale steun hoor, fijn om te weten dat jullie met me meeleven!

Besitos!