Necesito mi bicicleta!

Om te beginnen wil ik de mensen bedanken die een bijdrage hebben overgemaakt voor Urpi Sonqocha. In totaal heb ik € 580,00 mogen ontvangen, een bedrag waar je een groot verschil mee kunt maken! Hoe, dat komt de volgende keer, want we zijn nog steeds bezig met de uitgaven en de verslaglegging ;)

Ondertussen is mijn dagelijks leven hier een stuk voller geworden, vooral omdat mijn IQ gestegen is naar 3! (dat waar de gemiddelde Nederlander gewoon op 1 blijft hangen ;)
Ik was natuurlijk al lekker bezig bij Urpi, maar dat is niet iets wat extreem veel tijd vergt, dus met alle vrije tijd die ik buiten het werk om had, voelde ik me nog steeds wel een beetje ‘op vakantie’. Lekker chillen, ’s avonds salsa, ’s ochtends rustig aan mijn bed uit :) Maar goed, daar waren de inkomsten dan ook naar…

Toen kreeg ik ineens alsnog een reactie op een e-mail die ik in januari al verstuurd had; of ik nog steeds interesse had in Engels lesgeven. Tijdens het sollicitatiegesprek, op zaterdag… , werd aangegeven dat het ging om 3 uur privéles in de week. Daarnaast zou ik een aantal reguliere lessen bijwonen, zodat ik zou kunnen invallen indien nodig, of op den duur mijn eigen groepsles draaien. De eerste dag, maandag, kreeg ik echter al de vraag of ik vanaf woensdag toch al met een groep kon beginnen; elke doordeweekse avond. En vóór mijn eerste groepsles woensdagavond het verzoek of ik dan óók elke ochtend een klas kon doen. En toen had ik ineens 15 uur in de week; elke dag om 7 uur ’s ochtends (!!!... Gelukkig kan ik daarna, om kwart voor 9, terug mijn bed in om de nacht af te maken), om 19.15 ’s avonds en drie keer in de week om half 4 ’s middags.

Per dag besteed ik nu 1 tot 1,5 uur aan naar mijn werk lopen en weer naar huis.. Heel gezond, maar ik heb meer te doen! De twee middagen dat ik geen privéles heb, ga ik naar Urpi (wat ook 1,5 uur heen en terug kost, maar dan met de bus). En daarnaast heb een derde baantje; promotie-activiteiten voor de dansstudio van een vriend, uiteraard in ruil voor salsalessen :D In sommige gevallen, bij het leggen van contacten met externen, komen mijn blonde haren namelijk een stuk verder dan zijn Peruaanse looks (toch prettig dat mijn lokken me niet alleen maar gekwijl op straat bezorgen, maar ook in mijn voordeel kunnen werken ;). Maar goed, hiervoor moet ik dus op pad om contacten te leggen, en naar de studio voor dansles… Kortom: ik heb mijn fiets nodig!!
Al denk ik niet dat mijn fiets de gemiddelde helling hier zou redden, dus wellicht kan ik beter op zoek naar een mountainbike.. Met helm :S

Kans is overigens groot dat mijn Engels schema per april of mei gewijzigd wordt, zodat ik of alleen de ochtend, of alleen de avond werk.. Scheelt me weer een half uurtje ;)

Het lesgeven bevalt me prima! Mijn drie groepen zijn van verschillende niveaus. De privéles is voor 2 meiden van 14 en 15 jaar die redelijk vloeiend Engels spreken en zich voorbereiden op n examen. Mijn avondklas heet Basic 8, waardoor je zou vermoeden dat ze al 7 voorgaande maanden gehad hebben, maar afgaand op hun niveau zou je dat niet zeggen. Vooral het begrijpen van gesproken taal is nog lastig voor ze, wat het lesgeven een hele uitdaging maakt. Ik kan veel vertalen naar het Spaans, maar nog lang niet alles! En mijn ochtendklas is Advanced; leerlingen met wie je al een aardig gesprekje kunt voeren. Grappig: ze spreken je allemaal aan met 'teacher'.. Please, call me Ingrid... Okay teacher... :D Hahaha..

Lesgeven aan Peruanen en dan ook nog eens volwassenen, is een vak apart. Het is hier geen uitzondering om te laat te komen, of niet te komen, waardoor de doorgaande lijn voor sommige leerlingen soms ver te zoeken is. Mijn leukste leerling zit in mijn ochtendklas. Ik zeg leukste, omdat ik twee opties heb: me aan hem ergeren, of me laten amuseren… Dus kies ik om 7 uur ’s ochtends voor het laatste :)

Wat is er namelijk leuker dan een leerling (van een jaar of 40, met waarschijnlijk een of andere vorm van autisme) die:
- In de eerste les na vijf minuten begint met vragen:
o Waar ik vandaan kom: Nederland. Oh… Vandaar dat ie wat moeite heeft met het verstaan van mijn accent.. (Er is NIKS mis met mijn accent!) Maar misschien heeft ie eerder les gehad van een Brit of Australiër? Nee.. Een canadees..
o Wat ik gestudeerd heb: Engels? Nee… Vertaler? Ook niet..
o Waar ik gestudeerd heb: In Amerika? Nee… Engeland? Ook niet…
- Na de eerste les zijn beklag doet bij de directeur over het feit dat ik geen native speaker ben. Waarop de directeur gelukkig reageerde dat hij gerust zijn geld terug kon krijgen om zich bij een andere school aan te melden :D (Heeft ie helaas niet gedaan :( ).
- Minstens een half uur te laat komt, dan nog 5 minuten zit te slapen.
- Lekker een andere opdracht gaat zitten doen dan die ik heb aangegeven.
- Een aardig grote woordenschat heeft, maar diverse woorden en uitdrukkingen verkeerd gebruikt. Zo probeert hij mij te overtuigen dat je kunt zeggen dat iets ‘bothering’ is (als bijvoeglijk naamwoord), wanneer het iets minder saai is dan ‘boring’.
- Niet gelooft dat ‘otherwise’ anders gebruikt wordt dan “for the other hand”, want Google Translate op zijn telefoon geeft toch echt dezelfde vertaling in het Spaans…
- Een ontzettend gebrekkige uitspraak heeft, maar zich niet laat corrigeren.
- Zich laat ontvallen dat een native speaker hem wel een goede vertaling zou kunnen geven als hij mijn uitleg van een woord in het Engels niet begrijpt.. (Volgende keer verwijs ik hem zelf naar een andere school ;)
Niks toch?! Lachen gieren zo ’s ochtends vroeg, haha! Gelukkig heb ik nog 4 andere leerlingen in die groep, met wie ik goed kan opschieten en die af en toe ook, in het Spaans, met hem in discussie gaan over zijn opvattingen.

Maar goed, ineens een echt leven dus, met een weekend wat weer echt weekend is.. Natuurlijk ga ik nog regelmatig salsadansen, maar doordeweeks niet alle dagen en niet tot heel laat. Mijn Engels lessen lopen nog 1 week deze maand en dan is er lekker een weekje zonder voordat de nieuwe maand begint. Dus dat is ook wel lekker relaxed zo tussendoor :)
Kortom: ik vermaak me nog prima!

Hoe gaat het met jullie?

Besitos!