Aja, me acuerdo..

English version below ;)

Oh ja, zo ging dat…

De eerste drie dagen van mijn avontuur waren vooral een aaneenschakeling van aha-erlebnissen. Een aantal dat me gewoon opnieuw verbaast, maar ik toch wel om kan lachen, en een aantal om weer in mijn automatismen op te nemen. Hieronder een kort overzicht:

- We beginnen op het vliegveld in Madrid, waar alle reizigers gezellig bij de gates zitten te wachten tot ze aan boord mogen. Nog voordat de schermen aangeven dat het boarden is begonnen, besluit een aantal reizigers dat ze niet langer zittend willen wachten en beginnen met het vormen van een rij voor de balie. En als er een schaap over de dam is… Staat er binnen de kortste keer een rij door de hele hal (want er passen nogal wat mensen in die intercontinentale vliegtuigen). Daar staan de mensen dan alsnog minstens 20 minuten te wachten voor het boarden echt begint. En het leukste daarvan is, dat voor het boarden eerst gezinnen met kleine kinderen en baby’s worden opgeroepen en ze vervolgens van hoog naar laag de rijnummers omroepen. Dus de mensen die achteraan staan te wachten met hun kleine kind, of rijnummer in-de-veertig, mogen dan alsnog de hele rij voorbij. En wat nóg leuker is: alle mensen van mijn vlucht hebben dit tafereel eerst kunnen bekijken bij de vlucht naar Sao Paolo, maar denk je dat ze daar iets van hebben opgestoken? Nee.

- Eenmaal in Lima moeten al die passagiers natuurlijk ook hun koffers weer ophalen. Met de toegestane twee stuks bagage per persoon, heb je zeker wel zo’n karretje nodig. Maar of je nou met dat karretje letterlijk tegen de bagageband moet gaan staan om op je koffers te wachten? Iedereen staat elkaar dus lekker in de weg. En ook dit kan leuker :D Want ik was niet de enige die dacht dat het sealen van mijn koffer (laten inpakken in plastic) naast het veiligheidsvoordeel ook herkenbaarheid zou geven. Je zou denken dat dat met het knalgroene plastic dat zie hiervoor in Madrid op het vliegveld gebruiken haast niet mis kan! Maar ja, als iedereen zo’n groene koffer heeft… Hihi. Moeten alle mensen alsnog op de labeltjes gaan kijken of het hun koffer is. Lekker handig.

- De riolering in Peru is niet geschikt voor het verwerken van toiletpapier. Dus waar wij ons papiertje zonder na te denken in de pot mikken en dan doortrekken, moet je het hier in de prullenbak doen. Eigenlijk heel simpel, en op het moment dat je gaat zitten ben je je daar ook bewust van. Maar zeker de eerste dagen komt het nog geregeld voor dat het toch niet helemaal goed is gegaan, vooral als je midden in de nacht (als ik mn ogen dicht houd kan ik nog net doen of ik gewoon doorslaap..) naar het toilet moet, wat bij mij nogal eens voorkomt :( t Rare is dat het thuis veel vreemder voelt om je papier in een prullenbak (meestal gewoon een mandje zonder deksel, verbaast mij dat t niet stinkt) te doen dan in openbare toiletten.

- Nog meer toiletverhalen :D Op veel toiletten binnenshuis hebben ze een schuifslot op de deur en ik heb al twee keer bijna opgesloten gezeten omdat ik het slot niet meer open kreeg. Tot ik mij herinnerde dat je het pinnetje van de schuif even naar je toe moet trekken om soepel te kunnen schuiven…

- En nog wat korte dingetjes: in Lima lijkt de rijstrookverdeling gewoon voor de sier te zijn, communiceren doen ze met fluitsignalen en claxons, in het donker zonder licht rijden is geen probleem, als een man het warm heeft trekt ie (heel charmant) zn shirt omhoog om via zn blote buik wat verkoeling te verkrijgen, als je via via aan iemand wordt voorgesteld geef je geen hand maar meteen n kus op de wang (staat best stom steeds, die uitgestoken hand..) en water drink je niet uit de kraan maar je moet n voorraadje flessen in huis hebben.

De reis is verder goed verlopen, behalve dan de ik de helft van de nacht van mijn busreis kotsmisselijk was. Normaal heb ik niet echt last van wagenziekte, maar de wegen zijn hier wel ietsjes kronkeliger dan we in Nederland gewend zijn. En misschien dat het stijgen naar grote hoogten er ook aan heeft bijgedragen. Woensdagmiddag na aankomst ook behoorlijk wat hoofdpijn gehad.. Ik had van tevoren gelezen dat er een aantal remedies zijn tegen hoogteziekte. Zo wordt het aangeraden om overdag naar een grotere hoogte te gaan dan waar je ’s nachts slaapt. Maar dat is niet zo makkelijk als je op de 4e etage woont.. Daarnaast wordt je aangeraden om je de eerste dagen niet teveel in te spannen. Maar ’s avonds naar een salsaclub gaan en alleen maar kijken is natuurlijk geen optie.. De hoofdpijn is inmiddels wel verdwenen :D

Dat salsadansen was overigens wel supercool!!! Misschien is het ook een deel de sfeer en de opwinding van weer terug in Cusco zijn, maar t is echt zó veel leuker dan in Nederland.. En dat is echt al heel leuk ;) Ook heb ik inmiddels alweer genoten van een lekker broodje avocado, heerlijk zoet fruit(sap) en natuurlijk de zon :D.

Het appartement waar ik woon is heerlijk ruim, onder andere door het gebrek aan meubels in het gezamenlijke woongedeelte, maar dat komt nog, wordt hier gezegd… Een keuken met magnetron en gasfornuis met oven, maar dan weer geen koelkast… Mijn kamer is precies groot genoeg voor alle spullen die ik bij me had en lekker licht (zodat je ’s ochtends vroeg heerlijk om half 7 wakker wordt). De douche is voorzien van warm water, wel zo lekker.

Ik had me voorgenomen om mezelf de eerste dagen lekker de tijd te gunnen om te acclimatiseren, maar het is nu donderdagmiddag en ik begin me al een beetje rusteloos te voelen. Ik zal het nog geen verveling noemen ;) Hoogste tijd dus om op zoek te gaan naar de invulling van mijn kantooruren. Ik heb hier en daar al wat lijntjes uitgegooid, dus dat wordt ergens de komende dagen een rondje Cusco om te kijken of er wat geregeld kan worden :)

Ik hou jullie op de hoogte! (en hoor ook heel graag wat van jullie ;)


ENGLISH VERSION

Yeah, I remember that…

Well, the first few days of my adventure were mostly filled with moments of recognition. It’s those little things that you kind of forget when you leave, and though you recognize them again, they still sort of surprise and amaze you. Most of them are fun to observe and some I have to get back into my system. I’ll give you a short overview:

- At the airport of Madrid, apparently waiting for boarding goes faster if you form a queue. Way before the screens announce that boarding is going to start, one of the passengers decides he’s been sitting and waiting long enough. Of course, the rest of them (and there are a lot on those intercontinental flights!) don’t want to fall behind and before you know it there’s a queue filling, and blocking, the hall. Then when boarding does start, the attendants call out to passengers with young kids to board first. And after that they announce seat numbers, starting with the back rows. So people standing at the back of the queue are then allowed to skip it and go first.. What makes it even funnier is that the people on my flight first had the opportunity to observe this situation from the San Paolo flight, but still do exactly the same..

- Back down to earth in Lima, all the passengers have to collect their luggage from the designated belt. As you’re allowed to take two pieces per person, of course you’re going to need one (or two) of those carts. And what better way to collect your luggage than to place your cart practically against the belt, leaving no room for other people. Even funnier is to watch them search for their suitcases. Like me, a lot of passengers figured that sealing your luggage in plastic doesn’t only provide protection, it could also make it stand out. Especially with the bright green plastic they use at the airport of Madrid. It just looses its efficiency when everybody has that same green plastic :D I’ve seen people turning over several suitcases, while being dragged on by the belt, checking the label to see if it’s theirs.

- Next, the sewerage in Peru. They’ve built a system that’s not suited for flushing your toilet paper. So when you’ve done your thing, you’re kindly requested to throw your paper in the bin provided. Although this makes perfect sense, and you’re aware of this when you go in, it’s pretty hard to make this a new habit. Especially at night, when you go to the bathroom keeping your eyes closed pretending you’re still asleep ;)

- More about toilets. The first two times I went in my own house I felt like I locked myself in. It took me some time to remember that, in order to open these slide locks, you have to pull the pin slightly towards you.. Makes it much easier to get out again ;)

- On with some short things: the driving lanes in Lima seem to have just decorational purposes, communication takes place through whistling and blowing the horn of your car, when overheated men (charmingly) pull up their shirt to get refreshment via their bare belly (don’t know if that’s the right way to say that :S), when introduced to a friend of a friend there’s no shaking hands but a kiss on the cheek (pretty stupid to have your hand held out for nothing), and water must not be drunk from the tap so you’d better have a stock of bottles at home.

The journey to Cusco went quite well, except for the fact that I spent have the night in the Lima-Cusco bus using my wisely packed sickness bag :( Perhaps a combination of the curvy roads and rising in altitude. Beside this, I’ve just had a little headache after arriving Wednesday afternoon. I’ve read that the best way to prevent altitude sickness is to go to higher places during daytime than where you sleep at night. Which is easier said than done when you live on the fourht floor.. Also you shouldn’t strain yourself too much the first few days. But clearly I can’t go to a salsa club at night and just watch ;) All worked out pretty well for me!

The salsadancing over here is way cooler than in Holland by the way. Might partly be caused by the atmosphere and the excitement of being back, but still. Next to that, I have already enjoyed eating avocado on bread, the sweetest fruit(juice) and the sun!

The appartment where I live is very spacious, partly because of the lack of furniture in the shared living room (but I’ve been told that will change..). There’s a microwave and an oven, but no fridge. My room is big enough to fit in all my stuff and it’s very light (so that you wake up at 6.30 every morning). The shower is actually pretty hot, which is nice in an appartment without heating.

I planned to give myself a couple of days to climatise and get used to the way things go over here, however on Thursday afternoon I already started feeling restless. Won’t say bored yet, but obviously time to find myself something to do. I already have some contacts to go check out, so one of the following days I’ll be doing the Cusco-employment-tour ;)

I’ll keep you updated! (And I’d love to hear from you as well! (especially would like to hear who’s reading the English version))