Mi vida cotidiana
Door: Bling
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
23 Januari 2015 | Peru, Cuzco
Doe-het-zelf: het dagelijks leven
Na vorig jaar toeristje gespeeld te hebben hier in Peru, is het deze keer juist mijn bedoeling om hier te wonen, zoals ik in Nederland woon(de). Om deel uit te maken van de cultuur hier en eens te kijken hoe mij dat bevalt. Daarvoor zal ik hier een dagelijks leven moeten gaan leiden, met alle toeters en bellen die daarbij horen. Inmiddels acht ik mijzelf vrij flexibel, met veel aanpassingsvermogen, dus die toeters en bellen moeten wel goedkomen. Geduld is alleen nog steeds niet één van mijn sterkste eigenschappen (staat denk ik niet eens in de top 20), al zou het op dit moment toch wel erg goed van pas komen. Het blijkt namelijk dat je een nieuw dagelijks leven, in een min of meer vreemd land, niet binnen twee dagen op de rit hebt. Het is overigens niet zozeer dat ik dat verwachtte, maar ik merkte tijdens mijn eerste dagen hier dat ik erg snel rusteloos word zonder concrete invulling van mijn tijd. Ik kwam tot de conclusie dat het voornamelijk een kwestie is van mezelf de tijd gunnen om mijn leven hier vorm te geven. ‘Gewoon’ de lat ietsje lager leggen.. Alles poco a poco, stap voor stap. Tijd dus voor een Toeters-en-bellen-stappenplan ;)
Stap 1: woning
Check, al zijn mijn bed en ik het nog niet altijd met elkaar eens wat comfort betreft; ik lig letterlijk in een deuk en dat is in dit geval niet grappig ;)
Stap 2: eten
In Nederland zijn we gewend een hoop voedingsmiddelen op voorraad te hebben, in de kast, koelkast of vriezer. In mijn appartement is (nog) geen koelkast of vriezer, dus verse etenswaren kan je beter vers kopen en meteen opeten. De langer houdbare spullen, zoals pasta of rijst en kruiden zijn wel aanwezig. De eerste week hebben mijn maag en darmen nog wel een beetje moeten wennen aan de voeding hier, of misschien ligt het voornamelijk aan de slurpjes water die je zo nu en dan toch binnen krijgt. Dus ik heb voornamelijk brood (zo’n 5 cent per stuk, aardig formaat) gegeten, met avocado of banaan, en fruit. Af en toe een warme maaltijd, als lunch of ’s avonds, thuis of uit. Nog niet veel speciaals tot nu toe.
Stap 3: vrienden
Van mijn tijd in Cusco vorig jaar, had ik nog twee contacten over en in mijn eerste week heeft mijn netwerk zich alweer aardig uitgebreid. Mijn huisgenoten: Renato en zijn vriendin Judith, Carlos en zijn tijdelijke logé Gustavo en de kat Pirata, hebben mij superaardig ontvangen! Ik kan overal voor bij ze terecht en het is hier hartstikke gezellig :) Ook Haylee, die werkt op mijn vorige Spaansschool, heeft me al een eind op weg geholpen bij het zoeken naar werk.
Inmiddels ken ik ook al vrienden van vrienden en ben ik het nog niet verleerd om met vreemden contact te leggen in bijvoorbeeld een coffeeshop (waar je hier gewoon koffie drinkt..).
Stap 4: dagelijks ritme
Het gevaar van geen dagelijkse verplichtingen is dat je steeds luier wordt, lang in bed blijft liggen en de hele dag bijzonder weinig uitvoert. Zaak is dus de aandacht niet te laten verslappen ;) Gelukkig is lang in bed liggen sowieso al niet mijn ding, zeker niet als het daglicht me al rond 7 uur wekt en ik ruzie met mijn bed heb. Daarnaast heb ik ook niet de rust om een hele dag te luieren, zodra ik heb ontbeten en aangekleed ben, móet ik gewoon de deur uit. Bovendien is het hier overdag binnen vaak kouder dan buiten, dus dat is ook een goede stimulans.
Stap 5: werk
Wat niet officieel werk mag heten, want ik mag hier niet werken, dus daarom ‘invulling van mijn kantooruren’ genoemd wordt.. Wat eigenlijk wel een hele lange, onhandige benaming is… Vanaf nu daarom bekend als iku (invulling kantooruren), klinkt als IQ :D.
In Nederland heb ik een TEFL-cursus gedaan, waardoor ik nu gecertificeerd ben om Engels te onderwijzen. Dat is dus een optie voor mijn IQ. De grote instituten hier in Cusco geven echter de voorkeur aan native speakers, dus of ik daar aan de bak kan komen is nog maar de vraag. Er zijn daarnaast een hoop kleinere schooltjes die Engelse les aanbieden, maar daar moet ik mij nog verder in verdiepen.
Daarnaast hebben ze hier in Cusco een krantje met tientallen advertenties. De omschrijvingen zijn alleen stuk voor stuk zo vaag als mogelijk: “Belangrijk bedrijf zoekt dames of heren met of zonder ervaring fulltime of parttime. Interesse, meld je op onderstaand adres…” Eh… ja… Maar goed, je moet toch wat. Een van de advertenties meldde dat het ging om een Amerikaans bedrijf; dat biedt perspectief, dan hoeft het misschien niet in vloeiend Spaans en heb ik wellicht een streepje voor met mijn Engels. Even bellen dan maar, wat overigens ook makkelijker gezegd dan gedaan is, want Spaans aan de telefoon is nog een stuk moeilijker dan face to face. Wat gestotter later, want ze spreken er toch niet echt Engels, heb ik een afspraak om langs te komen! Zo kwam het dat ik mij dinsdagavond op een informatiebijeenkomst van Herbalife bevond……… Met een presentatie die min of meer overeenkomt met real-life TellSell: “Buenas noches a todos!” (applaus)(???) “Spreken we allemaal Spaans?” (Waarom kijk je mij nou aan? (Okee, de rest heeft wat meer weg van lokale bevolking)) “Wie wil er nou niet meer energie, gewicht verliezen, geld verdienen én verre reizen maken!!?? (applaus) En zo verder.. Best moeilijk om een uur lang niet in lachen te mogen uitbarsten :D
Gelukkig zijn er ook nog vrienden van vrienden! Carlos vertelde me een van de eerste dagen al dat ie een vriend heeft die misschien op zoek was naar iemand.. Nog zoiets vaags, wat onder andere komt doordat Carlos nog niet veel Engels kan, dus ik met hem alleen Spaans spreek en dat soms nog voor verwarring zorgt ;)
Maar, om een lang verhaal kort te maken, ik kan jullie met blijdschap melden dat ik, na een uitgebreid kennismakingsgesprek met Romel op woensdagmiddag, voorzien ben van IQ!! Vanaf donderdag 22 januari 2015 ben ik de Volunteer Coordinator van Urpi Sonqocha (google en je vindt alle info!). Deze organisatie, opgezet door verpleegster Lucy, de moeder van Romel, regelt vrijwilligers- en stageplekken voor diverse projecten in Cusco. Met name in het onderwijs en de gezondheidszorg. Mijn voorgangster heeft het een beetje laten afweten, waardoor er nu 0 vrijwilligers zijn, terwijl anders 15 heel normaal is.. Werk aan de winkel dus!
Stap 6: vrije tijd
Ja.. Die heb ik nu dus niet meer, haha! Nee, das niet waar hoor.. Mijn coördinator taken hoeven me niet fulltime bezig te houden, maar nu in het begin wil ik me er goed in verdiepen. Half werk hebben we niks aan ;)
In mijn vrije tijd ga ik ’s avonds regelmatig salsadansen. Het is nu echter nog laagseizoen wat toerisme betreft, dus het is nog erg rustig in de clubs.. Daarnaast hou ik me thuis bezig met mijn Spaans, het schrijven van mijn blog, lezen, tekenen, salsadansen met Carlos :D Ook kijk ik nog rond naar wat extra IQ. En het staat nog steeds op mijn planning om mijn gordijnen donkerder te maken, moet alleen nog uitzoeken waar ik goedkope stof kan vinden..
Echt raar dat ik hier nog maar een week ben… Heb natuurlijk inmiddels als zoveel gedaan dat het al veeeeeeeeeel langer lijkt..
Nou goed, jullie zijn weer op de hoogte ;) Fijn weekend en Hasta Luego!
-x-
Na vorig jaar toeristje gespeeld te hebben hier in Peru, is het deze keer juist mijn bedoeling om hier te wonen, zoals ik in Nederland woon(de). Om deel uit te maken van de cultuur hier en eens te kijken hoe mij dat bevalt. Daarvoor zal ik hier een dagelijks leven moeten gaan leiden, met alle toeters en bellen die daarbij horen. Inmiddels acht ik mijzelf vrij flexibel, met veel aanpassingsvermogen, dus die toeters en bellen moeten wel goedkomen. Geduld is alleen nog steeds niet één van mijn sterkste eigenschappen (staat denk ik niet eens in de top 20), al zou het op dit moment toch wel erg goed van pas komen. Het blijkt namelijk dat je een nieuw dagelijks leven, in een min of meer vreemd land, niet binnen twee dagen op de rit hebt. Het is overigens niet zozeer dat ik dat verwachtte, maar ik merkte tijdens mijn eerste dagen hier dat ik erg snel rusteloos word zonder concrete invulling van mijn tijd. Ik kwam tot de conclusie dat het voornamelijk een kwestie is van mezelf de tijd gunnen om mijn leven hier vorm te geven. ‘Gewoon’ de lat ietsje lager leggen.. Alles poco a poco, stap voor stap. Tijd dus voor een Toeters-en-bellen-stappenplan ;)
Stap 1: woning
Check, al zijn mijn bed en ik het nog niet altijd met elkaar eens wat comfort betreft; ik lig letterlijk in een deuk en dat is in dit geval niet grappig ;)
Stap 2: eten
In Nederland zijn we gewend een hoop voedingsmiddelen op voorraad te hebben, in de kast, koelkast of vriezer. In mijn appartement is (nog) geen koelkast of vriezer, dus verse etenswaren kan je beter vers kopen en meteen opeten. De langer houdbare spullen, zoals pasta of rijst en kruiden zijn wel aanwezig. De eerste week hebben mijn maag en darmen nog wel een beetje moeten wennen aan de voeding hier, of misschien ligt het voornamelijk aan de slurpjes water die je zo nu en dan toch binnen krijgt. Dus ik heb voornamelijk brood (zo’n 5 cent per stuk, aardig formaat) gegeten, met avocado of banaan, en fruit. Af en toe een warme maaltijd, als lunch of ’s avonds, thuis of uit. Nog niet veel speciaals tot nu toe.
Stap 3: vrienden
Van mijn tijd in Cusco vorig jaar, had ik nog twee contacten over en in mijn eerste week heeft mijn netwerk zich alweer aardig uitgebreid. Mijn huisgenoten: Renato en zijn vriendin Judith, Carlos en zijn tijdelijke logé Gustavo en de kat Pirata, hebben mij superaardig ontvangen! Ik kan overal voor bij ze terecht en het is hier hartstikke gezellig :) Ook Haylee, die werkt op mijn vorige Spaansschool, heeft me al een eind op weg geholpen bij het zoeken naar werk.
Inmiddels ken ik ook al vrienden van vrienden en ben ik het nog niet verleerd om met vreemden contact te leggen in bijvoorbeeld een coffeeshop (waar je hier gewoon koffie drinkt..).
Stap 4: dagelijks ritme
Het gevaar van geen dagelijkse verplichtingen is dat je steeds luier wordt, lang in bed blijft liggen en de hele dag bijzonder weinig uitvoert. Zaak is dus de aandacht niet te laten verslappen ;) Gelukkig is lang in bed liggen sowieso al niet mijn ding, zeker niet als het daglicht me al rond 7 uur wekt en ik ruzie met mijn bed heb. Daarnaast heb ik ook niet de rust om een hele dag te luieren, zodra ik heb ontbeten en aangekleed ben, móet ik gewoon de deur uit. Bovendien is het hier overdag binnen vaak kouder dan buiten, dus dat is ook een goede stimulans.
Stap 5: werk
Wat niet officieel werk mag heten, want ik mag hier niet werken, dus daarom ‘invulling van mijn kantooruren’ genoemd wordt.. Wat eigenlijk wel een hele lange, onhandige benaming is… Vanaf nu daarom bekend als iku (invulling kantooruren), klinkt als IQ :D.
In Nederland heb ik een TEFL-cursus gedaan, waardoor ik nu gecertificeerd ben om Engels te onderwijzen. Dat is dus een optie voor mijn IQ. De grote instituten hier in Cusco geven echter de voorkeur aan native speakers, dus of ik daar aan de bak kan komen is nog maar de vraag. Er zijn daarnaast een hoop kleinere schooltjes die Engelse les aanbieden, maar daar moet ik mij nog verder in verdiepen.
Daarnaast hebben ze hier in Cusco een krantje met tientallen advertenties. De omschrijvingen zijn alleen stuk voor stuk zo vaag als mogelijk: “Belangrijk bedrijf zoekt dames of heren met of zonder ervaring fulltime of parttime. Interesse, meld je op onderstaand adres…” Eh… ja… Maar goed, je moet toch wat. Een van de advertenties meldde dat het ging om een Amerikaans bedrijf; dat biedt perspectief, dan hoeft het misschien niet in vloeiend Spaans en heb ik wellicht een streepje voor met mijn Engels. Even bellen dan maar, wat overigens ook makkelijker gezegd dan gedaan is, want Spaans aan de telefoon is nog een stuk moeilijker dan face to face. Wat gestotter later, want ze spreken er toch niet echt Engels, heb ik een afspraak om langs te komen! Zo kwam het dat ik mij dinsdagavond op een informatiebijeenkomst van Herbalife bevond……… Met een presentatie die min of meer overeenkomt met real-life TellSell: “Buenas noches a todos!” (applaus)(???) “Spreken we allemaal Spaans?” (Waarom kijk je mij nou aan? (Okee, de rest heeft wat meer weg van lokale bevolking)) “Wie wil er nou niet meer energie, gewicht verliezen, geld verdienen én verre reizen maken!!?? (applaus) En zo verder.. Best moeilijk om een uur lang niet in lachen te mogen uitbarsten :D
Gelukkig zijn er ook nog vrienden van vrienden! Carlos vertelde me een van de eerste dagen al dat ie een vriend heeft die misschien op zoek was naar iemand.. Nog zoiets vaags, wat onder andere komt doordat Carlos nog niet veel Engels kan, dus ik met hem alleen Spaans spreek en dat soms nog voor verwarring zorgt ;)
Maar, om een lang verhaal kort te maken, ik kan jullie met blijdschap melden dat ik, na een uitgebreid kennismakingsgesprek met Romel op woensdagmiddag, voorzien ben van IQ!! Vanaf donderdag 22 januari 2015 ben ik de Volunteer Coordinator van Urpi Sonqocha (google en je vindt alle info!). Deze organisatie, opgezet door verpleegster Lucy, de moeder van Romel, regelt vrijwilligers- en stageplekken voor diverse projecten in Cusco. Met name in het onderwijs en de gezondheidszorg. Mijn voorgangster heeft het een beetje laten afweten, waardoor er nu 0 vrijwilligers zijn, terwijl anders 15 heel normaal is.. Werk aan de winkel dus!
Stap 6: vrije tijd
Ja.. Die heb ik nu dus niet meer, haha! Nee, das niet waar hoor.. Mijn coördinator taken hoeven me niet fulltime bezig te houden, maar nu in het begin wil ik me er goed in verdiepen. Half werk hebben we niks aan ;)
In mijn vrije tijd ga ik ’s avonds regelmatig salsadansen. Het is nu echter nog laagseizoen wat toerisme betreft, dus het is nog erg rustig in de clubs.. Daarnaast hou ik me thuis bezig met mijn Spaans, het schrijven van mijn blog, lezen, tekenen, salsadansen met Carlos :D Ook kijk ik nog rond naar wat extra IQ. En het staat nog steeds op mijn planning om mijn gordijnen donkerder te maken, moet alleen nog uitzoeken waar ik goedkope stof kan vinden..
Echt raar dat ik hier nog maar een week ben… Heb natuurlijk inmiddels als zoveel gedaan dat het al veeeeeeeeeel langer lijkt..
Nou goed, jullie zijn weer op de hoogte ;) Fijn weekend en Hasta Luego!
-x-
-
23 Januari 2015 - 15:12
Peter:
Het gaat uitstekend, als ik het zo lees. Nogmaals proficiat met je IQ, eh nee iku. Fijn dat je in ieder geval al ergens mee bezig kunt zijn en hopen dat het je voldoende oplevert. Op zijn minst weer nieuwe contacten.
Blijf genieten! -
23 Januari 2015 - 15:33
Helma:
Ha die Ingrid,
Je bent je nieuwe levensjaar goed begonnen!
Het was trouwens erg leuk om je, zo vlak voor de start van jouw nieuwe uitdaging, nog even op de koffie te hebben. Ik denk iedere dag wel even aan je door het leuke roze, fleurige!!!! bloemetje wat je voor me meebracht.
Je schrijft inderdaad zo heerlijk weg. Daarmee ben ik natuurlijk niet de eerste die dat zegt. Het is bijna alsof je het hier op de bank zit te vertellen. Nog een talent waar jij altijd, hoe dan ook, je voordeel mee zult kunnen doen.
Wat dacht je van columnist voor een Nederlands blad? Jouw reis/ avontuurverslagen zouden er zo in kunnen.
Heel veel succes met je inburgerperiode en ook ik verheug me op je volgende berichtje.
Lieve groetjes,
Helma
-
23 Januari 2015 - 17:31
Opa Rommers:
Hallo Ingrid,
Leuk weer eens wat van je te vernemen. Een heel verhaal en leuk en spontaan geschreven. Lekker verder ontwikkelen want daar zit verborgen talent!!!!! Wat een avontuur zeg, en dan helemaal in PERU!
het is natuurlijk helemaal jouw keus, want survivelen kun je immers overal! Je maakt er vast iets moois van.
En wat je IQ betreft zul je zeker iets vinden waar je je lekker in kunt inleven.
Geniet ervan en leef je leven! Heel veel groetjes, ook van ......Hatsjoe, dai
Opi
-
24 Januari 2015 - 06:32
Jeanne-Marie En Rob:
Hi Ingrid,
goed bezig, meid! Vrolijke update.. thanks! Je droom aan het invullen en intussen mogelijkheden creëren om dat lekker te kunnen blijven doen.. en dat op zijn Ingrid's! Prima! Wat aanpassing.. wonen, hobby, werk, fun, netwerk.. poco a poco.. maar gewoon super bezig.. voor vandaag.. en morgen! Intussen uiteraard wel lekker Ingrid blijven.. want ook daar ben je een Topper in! Of we intussen aan je denken? Not 2 worry! -
24 Januari 2015 - 12:13
Marianne:
Hoi Ingrid,
Fijn dat we weer iets van je hoorde ,een prachtig verslag daar ben je echt goed in je leest het lekker weg,net als de vorige keer trouwens. Jammer van je bed, kun je er geen latten onder leggen?Ik kan me voorstellen dat je het idee hebt dat je er langer bent je doet zo te horen ook heel wat en als je volop bezig bent gaat de tijd snel. Veel succes en ik kijk al weer uit naar je volgende verslag. Groetjes Marianne -
25 Januari 2015 - 15:42
Bert:
Hoi Ingrid,
Volgens mij heb je je draai al aardig gevonden. Heel herkenbaar 'poco a poco'; moest ik me ook aan aanpassen. Maar dat aanpassen ging vanzelf en snel en het bevalt me bijzonder goed. Geniet van elke minuut, maar er een geweldige tijd van!!
Groet,
Bert -
27 Januari 2015 - 17:19
Hetty:
Hoi Ingrid,
Ontzettend leuk om jouw verslag te lezen!!
Ik zie al weer uit naar het volgende:-)
Fijn dat je werk hebt gevonden. Dat stilzitten is id niks voor jou.
Nu nog wat extra IQ en het komt helemaal goed. Maar dat gaat je heus wel lukken!
Ik wens je veel succes en een ontzettend leuke tijd!
Grtjes Hetty -
27 Januari 2015 - 17:19
Hetty:
Hoi Ingrid,
Ontzettend leuk om jouw verslag te lezen!!
Ik zie al weer uit naar het volgende:-)
Fijn dat je werk hebt gevonden. Dat stilzitten is id niks voor jou.
Nu nog wat extra IQ en het komt helemaal goed. Maar dat gaat je heus wel lukken!
Ik wens je veel succes en een ontzettend leuke tijd!
Grtjes Hetty -
28 Januari 2015 - 09:35
Marion Duray:
Hoi Ingrid
leuk dat je je dagelijkse belevenissen met ons wil delen....leest zo lekker weg!
☺
Groetjes Marion Duray -
31 Januari 2015 - 15:39
José:
Ha die Ingrid,
Ja ja, jij hebt het al redelijk snel op de rails daar.
Poco, poco is voor mij ook een hele bekende term vanuit de jaren dat wij op de Antillen woonden.
Maar door te zoeken en jezelf mee te nemen op deze ontdekkingstocht levert het ook hele mooie dingen en activiteiten en ervaringen op.
Je moet even de juiste mensen ontmoeten en dan vallen dingen wel op zijn plaats.
Dat is overigens hier toch ook zo!!!
Je drive om weer en periode te leven binnen een andere cultuur en omgeving hoort bij je.
Geniet er maar met volle teugen van.
Nu ben je nog in een fase van je leven waarin dit past.
Tot de volgende ronde.
Lieve groeten,
José -
09 Februari 2015 - 16:13
Jeanne Van Zutphen:
hoi Ingrid!
Het lezen van een verslag van jou levert steeds een lachmomentje op. Je weet het zo beeldend te beschrijven dat ik het voor mijn ogen zie gebeuren. Ik denk dat Helma ren goede tip heeft om als columniste je reisverslagen aan te bieden!
Veel succes als coördinator en met dat Spaans komt het wel goed als je het de hele dag om je heen hoort, ook aan de telefoon. Lekker ontspannen met je salsalessen dan kun je bij terugkomst in Nederland daar ook nog altijd les in gaan geven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
