Buenos días mamita :)

Lieve lezers,

Voordat ik weer met een (mogelijk ellenlang) verhaal begin, wil ik jullie even bedanken voor alle enthousiaste reacties die ik op mijn blog krijg. Het wordt ontzettend vaak bekeken en ik ben blij dat jullie het leuk vinden om te lezen. Dus ik ga gewoon weer verder!

Ik zit nu inmiddels in mijn laatste week Cusco, en dus ook al mijn tweede week vrijwilligerswerk in het bejaardenhuis hier. Het werk zelf is niet per se inspirerend, vooral veel schoonmaken, maar de mensjes zijn erg lief en grappig.
De helft spreekt Quechua (de inheemse taal hier) wat ik dus niet kan verstaan. En de andere helft zou best eens Spaans kunnen spreken, maar zonder tanden en met diverse dialecten versta ik ook daar vrij weinig van :D Maar ze zeggen altijd vriendelijk goedendag en dankjewel en de meeste zien er heel schattig uit. In bejaardenhuizen in Nederland staat de thermostaat altijd aardig hoog (ook thuis trouwens, hè opa?), maar hier in Cusco hebben ze nauwelijks een verwarmingssysteem. Dus lopen alle oudjes met zo´n 5 lagen kleding, geen wonder dat ze zo langzaam gaan.

In het asylo wonen meer dan 200 bejaarden, verdeeld in vier groepen. Mannen (varones), vrouwen (mujeres), gehandicapte mannen en gehandicapte vrouwen. De mannen en vrouwen eten wel in dezelfde eetzaal, maar verder is alles gescheiden, ook de verantwoordelijkheden.
Ik werk in de ochtenden samen met de señora die verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen bij de vrouwen. Als ik ´s ochtends rond half 9 aankom, zijn de dames het ontbijt, bijvoorbeeld brood met avocado en een soepje, aan het afronden en help ik mee met opruimen, tafels poetsen en vloer vegen. Er zijn altijd een paar vrouwtjes die meehelpen, bijvoorbeeld met de afwas. Na het ontbijt gaan alle mensjes zomaar eens ergens zitten. Binnen in de ´recreatieruimte´ of buiten in de zon. Daar zitten ze zo eigenlijk de hele tijd niks te doen.
De señora en ik gaan dan meestal aan het poetsen; vloeren dweilen, schrobben, emmers water sjouwen (als er ineens maar uit 1 kraan nog water komt...). Het blijkt dat je voor schoonmaken toch ook echt talent moet hebben; vooral handdoeken (die als dweil gebruikt worden) uitwringen is niet zo makkelijk als het lijkt. Dit talent lijkt bij mij te ontbreken, want met regelmaat wordt de handdoek mij uit de handen genomen en wordt nogmaals voorgedaan hoe dat nou eigenlijk moet...... Geduld wordt dus flink geoefend, mede omdat alles op bejaardentempo gaat en er nergens echt systeem in lijkt te zitten. De vloer dweilen: gooi een boel water over de vloer en ga met een handdoek aan een stok erover heen en weer. Vervolgens wring je de handdoek uit en ga je er steeds weer overheen om het droog te moppen... Maar soms als je het net bijna droog hebt, gooit señora er nog maar wat water over... Zucht..
Maar goed, ik heb wel het gevoel dat ik een bijdrage aan het leveren ben en daar gaat het natuurlijk om bij vrijwilligerswerk :)

Naast mijn werk heb ik de afgelopen week toeristje gespeeld. Met een boleto turístico heb je tien dagen de tijd om diverse musea en archeologische locaties te bezoeken, in en rond Cusco.
Vorig weekend ben ik beide dagen op pad geweest buiten Cusco. Om op de juiste locatie te komen, kan je gebruik maken van collectivo´s; 9 persoonsbusjes die je voor een habbekrats op bestemming krijgen. Voor verschillende bestemmingen gelden verschillende vertrekplaatsen in Cusco. Je loopt de straat in en op diverse plekken staan mannen te roepen: Ollanta, Ollanta, faltan dos! Ya me voy! Betekent: Ollantaytambo (is de plaats), ik mis nog 2 personen! Ik ga!
Echt heel grappig... Ze gaan pas als ze vol zijn, dus als je als eerste instapt moet je soms best even wachten. Soms kan je dan beter even doorlopen en bij een ander kijken. Je raakt eraan gewend, maar in het begin is het wel apart.

Maar goed, zaterdag naar de ruïnes in Ollantaytambo. Ik heb inmiddels zoveel ruïnes gezien, dat ik niet alle informatie uit elkaar kan houden, dus dat ga ik later maar weer opzoeken. Voor nu zullen jullie het voornamelijk met de foto´s moeten doen.
Van Ollantaytambo ben ik met een gedeelde taxi verder gegaan naar de salineras, zoutterrassen, in Maras. Op deze plek komt letterlijk zout water uit de bergen en al lang geleden hebben de mensen daar terrassen aangelegd voor de zoutwinning. Heel indrukwekkend!
Van Maras naar Moray, waar een mooi voorbeeld van de agriculturele ontwikkelingen te zien is. De bevolking had uitgedokterd dat ze van de vallei gebruik konden maken voor het verbouwen van verschillende planten. Elke laag in de ronde terrassen heeft zijn eigen klimaat, en dus optimale omstandigheden voor verschillende planten..

Zondag ben ik eerst naar Chinchero geweest om daar de ruïnes te bewonderen. Daarna door naar Pisaq, waar de ruïnes bovenop een berg liggen, uurtje klimmen. Toen ik daar net aan wilde beginnen, begon het te rommelen in de lucht en kwam er regen. Dus dit heb ik later in de week in de middag ingehaald. Wat hebben die mensen toen toch veel stenen moeten sjouwen om al die trapjes te maken.. Poeh!
Alles is gewoon even indrukwekkend: de bouwwerken, het werk dat ervoor verzet is, de inspanning die het kost om er te komen en het uitzicht... Fantastisch!

Gedurende vorige week heb ik nog een aantal musea bezocht en een voorstelling van Folklore dans uit de regio. Het begon een beetje sloom, maar de klederdracht en de dansen zijn erg mooi om te zien.
Vrijdag heb ik een behoorlijk eind gewandeld om de ruïnes in de buurt van Cusco te bezichtigen. Het was helaas niet zo´n mooi weer, maar voor het wandelen was dat best wel lekker. Van Saqsayhuaman (spreek uit Sexywoman :D) naar Qenco, Pukapukarra en Tambomachay gewandeld. Vooral bergop, dus de volgende dag voelde ik mijn kuiten wel aardig.

Het hoogtepunt was mijn bezoek aan Machu Picchu in het afgelopen weekend! Met de trein (met panoramadak, maar ja wie gaat er nou naar de wolken zitten kijken..) naar Aguacalientes, het dorpje onder aan de berg van Machu Picchu. De naam komt van de warmwaterbron die zich daar bevindt. Wederom vulkanisch gesteente, dus komt er behoorlijk heet water uit de berg.. Blijft vreemd, maar wel lekker na een lange dag wandelen. Medora, een vriendin die ik van Paracas ken, ging ook dit weekend, dus we zijn gezellig samen opgetrokken.
Zondagochtend tussen 5 en half 6 begonnen aan de wandeling. In een uur en 15 minuten waren we boven; uitzicht over Machu Picchu met een strakblauwe lucht, adembenemend! Je kunt het je echt niet voorstellen van tevoren, zo mooi!
Na een korte rondleiding heb ik ook nog Huayna Picchu beklommen, een van de bergtoppen in de buurt met een mooi zicht op het stadje.

Ik heb natuurlijk bergen met foto´s, maar ik kan er maar een paar laten zien. Kom gerust de rest bekijken in mijn fotoalbum over een tijdje :)
Ondertussen blijf ik natuurlijk elke avond lekker salsadansen en hou ik aan het eind van de middag vaak een kleine siësta om mijn slaapuren op peil te houden.
Ik moet zachtjes aan gaan beginnen aan het ´plannen´ van mijn laatste drie weken: Bolivia. Voor dan staan in ieder geval het regenwoud, de zoutvlakte en het Titicacameer op het programma. Jullie lezen het de volgende keer!

Tot snel! -x-